ﺻﺪ ﻣﺴﺎﻓـــــــﺮ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﻋﺎﺷــــــﻖ

ﻧﺒـــﻮﺩ ...

ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺣﺘﻲ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ

ﺻـــﺎﺩﻕ ﻧﺒﻮﺩ ...

ﻫﻴﭻ ﻛـــــــﺲ ﺁﻳﻨﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺩﺳـــﺘﺶ

ﻧﺪﺍﺷﺖ ...

ﺗﻮﺷﻪ ﺍﻱ ﺟﺰ ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺍﺏ ،ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ

ﻧﺪﺍﺷﺖ ...

ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻲ ﭼﺘﺮ ﺩﺭ ﺑــــــــﺎﺭﺍﻥ

ﺷــﻴﺪﺍﻳﻲ ﻧﺮﻓﺖ ...

ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺗﺎ ﮔــــــــﻢ ﺷﺪﻥ ﺗـــﺎ ﻣﺮﺯ

ﭘﻴﺪﺍﻳﻲ ﻧﺮﻓﺖ ...

ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﺎ ﻫﻤﺮﻫــــﺶ ﺍﺯ ﻓﺼﻞ ﺩﻝ ﻛﻨﺪﻥ

ﻧﮕﻔﺖ ...

ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮ ، ﺍﺯ ﺳﻔـﺮ ، ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ، ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ

ﻧﮕﻔﺖ ...

ﻫﺮﻛﺴﻲ ﺩﺭﺑُﻐﺾِ ﻣﻪ،ﺭﺍﻫﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ

ﺟﺴﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ..

ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺸﻖ ﺳﻔﺮ ، ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻫﺎ

ﺷﺴﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ..

ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﺭﺩّﻱ ، ﻧﺸﺎﻧﻲ ، ﺧﺎﻃــــــﺮﻱ ﭘﻴﺪﺍ

ﻧﺒﻮﺩ ....

ﺭﺍﻩ ﺑـﻮﺩ .. ﻭ ..ﺭﺍﻩ ﺑـﻮﺩ ..ﻭ ..ﺭﺍﻩ ﺑـﻮﺩ!

أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ» 
اسـتـادی می فـرمـود :
ایـن آیــه معـنـایـش ایـن نـیـست کــه بـا ذکـر خـدا دل آرام می گـیـرد 
این جـمـلــه یـعنی خــدا می گـویـد :
جوری سـاختــه ام تـو را کــه جـز بـا یـاد من آرام نـگیـری !!! 
تـفـاوت ظـریـفے است!!!! 
اگر بیقـرارے ؛ اگر دلتـنـگے ؛ اگر دلگیرے ؛
گیـر کـار آنجـاست کـه هـزار یـاد ، جـز یـاد او، در دلـت جـولـان میدهد.

ناخُـــــدایَـم  مُـــــــــرد..

آرزوهـایَم یِکے یِکـے غَـــرق شُـدَنــد..

اُمـیـدهـایَـم نـیـز بِه گِــل نِـشَـسـتَـنـد

دیــگَر بـایَـد لَـنگَـــر مَـــرگ’ را بـیـاَنــــدازَم…!

داستان زخم نوشته حسین پناهی

پشت چراغ قرمز

پسرکی با چشمان معصوم  و دستانی کوچک گفت :

چسب زخم نمی خواهید ؟

پنچ تا  ، صد تومن  ،

آهی کشیدم و با خود گفتم :

تمام چسب زخم هایت  را هم که بخرم ،

نه زخم های من خوب می شود نه زخم های تو ...

بُرس زدن مو یکی از معمولی‌ترین و ابتدائی‌ترین کارهایی است که توسط افراد انجام می شود‎